میدونی بدترین کاری که میتونی در
حق کسی که دوستت داره بکنی چیه؟
اینه که به‌ی جایی برسونیش که دیگه نه بودنت خوشحال و راضیش کنه نه نبودنت!
که اونو دچار یه جور حس خود درگیری کنی!
بندازیش تو‌ی برزخ تموم نشدنی از محالات و احتمالات !
که هی بشینه به بودنت فکر کنه ببینه نه حالش خوب نمیشه
به نبودنت فکر کنه ببینه بازم وضع همونه!
هی دودوتا چهار تا کنه و ،
ببینه میشه پنج تا ...!!!
آدم به اینجا که میرسه‌ی جور
مرگ تدریجی رو تجربه میکنه!
انگار که با هر نفس، با هر اشکی که میریزه،
ی تیکه از وجودش کنده میشه!
اینجا همونجاست که شاعر میگه :
" اندوه بزرگیست
چه باشی
چه نباشی!"
💔💔💔💔