مژده باقری بازیگری و کارگردانی سینما

اینکه در شب بخیر
و صبح بخیر گفتن به تو همیشه پیش قدم بوده ام
اصلا ناراحت نیستم...
همینکه صبح‌ها تا چشم باز میکنی ،
و شب‌ها تا به رخت خواب میروی
زل میزنی به صفحه‌ی گوشی ات و
یاد من میفتی
بزرگ ترین عذابیست که ناخواسته برایت "یادگاری"
گذاشته ام...

من هرگز دخترم را از هراس قضاوت‌ها، تغییر نخواهم داد،
هرگز دخترم را قربانی حرف‌های بی‌ پایه و اساس مردم نخواهم کرد،
هرگز نخواهم گفت اینگونه نباش تا دنیا و آدم‌ها از تو راضی باشند!
نخواهم گفت رنگ‌های دلبرانه نپوش، عطرهای دلبرانه نزن، کارهای دلبرانه نکن.

- نه چشم‌هایم به رنگِ دریاست ،
و نه از تمامِ دخترانِ این شهر زیباترم ..
اما دلبر ،
نگاهم شبیه دختر بچه‌‌‌ای است که
از میانِ تمامِ عروسک‌های دور و برش
یکی را دیوانه وار دوست می‌دارد..
حق با توست جانا ؛
معشوقه خوبی نیستم
نه به رنگِ موهایم فکر می‌ کنم ،
نه کفش‌هایِ پاشنه بلندِ زنانه می‌پوشم !
و نه به دنبالِ پرسه زدن
در مغازه‌هایِ تهرانم
تنها دست‌هایِ تو برای یک عمر خیابان‌ گردی ،
برایم کفایت میکند.

لیاقت چیزی نیست که شما از توی
شناسنامه یا چهره افراد بفهمید!
لیاقت چیزی نیست که انتهای یک راه
طولانی مشخص شود !
بلکه لیاقت حاصل یک لحظه
ندیده گرفتن،
بی احترامی،
بی توجهی،
فرد مقابل به شما ، به خاطر دیگران است ،
در جواب تمام خوبی‌ها!
خودتان را هدر آدم‌های بی لیاقت زندگی نکنید ... !

اصلا تا حالا دقت کرده اید که گاهی
مجازی‌های زندگی آدم مهم تر می‌شوند از
حقیقی‌ها !
یعنی گاهی وقت‌ها آدم صحبت کردن با یک دوست مجازی را ترجیح می‌دهد به هم کلامی‌با همه آدم‌های اطرافش ...
اصلا گاهی ممکن است آن دوست مجازی را ندیده باشی ، حتی ندانی کجاست ، چند سال دارد ؟ اما باز دوست داری برایش حرف بزنی ، برایت درد دل کند ...
حتی گاهی از این سمت گوشی اشک
ریخته‌‌‌ای برای درد رفیق مجازی آن سمت
گوشی ات ...
تا حالا پرسیده اید چرا گاهی مجازی‌های زندگی آدم مهم تر می‌شوند از حقیقی‌ها ؟
شاید یکی از دلایلش این باشد
ما نسلی هستیم که عادت کرده ایم فقط از دور برای هم زیبا باشیم !
هر چه دست نیافتنی تر بهتر ...
نزدیک هم که می‌آییم دنبال عیب‌ها
می‌گردیم ، دنبال نقطه ضعف‌ها کمبودها...
دور که باشیم اما...
خوب سنگ صبورهایی هستیم برای هم ...
خوب شانه‌هایی برای سر گذاشتن !

استادی میگفت : صبحها که دکمه‌های لباسم را می‌بندم ... به این فکر میکنم که چه کسی آنها را باز خواهد کرد ؟

لنگه ب لنگه

دلم واسه صدات تنگه دلبر
خیلیم تنگه
برای تو که فرقی نمی‌کنه
فقط محضِ قرارِ دلِ بی قرارِ من زنگ بزن و تا برداشتم بگو:
عه! اشتباه شده! اشتباه گرفتم شماره رو!
بعد اشتباهی یه شب تا صبح حرفای اشتباه تر بزن که من فقط گوش کنم صداتو
که مرهم‌ بذارم رو زخم دلتنگیام
که آروم کنم دل بی تابمو
باور کن چیزیم نیست
من حالم خوبه
خوبِ خوب
کنار اومدم با همیشه نبودنات
فقط...
دلم واسه صدات تنگه دلبر
خیلی تنگ!